از زمانی که جو بایدن کودک خردسالی بود تا اواسط 30 سالگی ، دستمزدها در این کشور افزایش یافته و ثروت حاصل از رشد اقتصادی توسط همه تقسیم می شود. اما وقتی بایدن به 40 رسید ، همه چیز تغییر کرد. با برخورد دستمزد طبقه متوسط ​​و فقیر به دیوار ، درآمد افراد بالای آن به شدت افزایش می یابد. قدرت کار کاهش می یابد و قدرت انحصار افزایش می یابد. سازماندهی کارگران دشوارتر ، راه اندازی مشاغل جدید دشوارتر و سازماندهی سرمایه آسان تر شده است. اوایل دهه 1980 بود و رونالد ریگان رئیس جمهور بود.1

من آرزو می کنم که بایدن در 100 روز نخست ریاست جمهوری خود ، این واقعیت های شگفت آور را بیان کند و رساندن رشد و عدالت به این کشور را ماموریت خود اعلام کند – و شکافی را که اکنون بین رشد و شکوفایی مشترک وجود دارد ، پر کند. وی خواهد گفت: “رفاه مشترک تنها گونه ای است که ارزش جنگیدن دارد ، زیرا شکوفایی افراد بالادست با سرقت گسترده ، بی سابقه دستمزد ، رقابت ناعادلانه و خرید سیاستمداران ما از طریق منافع قدرتمند امکان پذیر است. نتایج افزایش نابرابری ، کاهش عزت ، بی ثباتی بیشتر و تصاحب شرکتی از دموکراسی مقدس ما است. من به عنوان رئیس جمهور شما مسئولیت جدی خود را بر عهده خواهم گرفت تا آمریکا را از معاون انحصار شرکت آزاد کنم. “2

در این سخنرانی ، بایدن اعلام خواهد کرد که سیاست صنعتی ایالات متحده حمایت فعالانه از کار در هر مرحله و سرکوب انحصارها خواهد بود. وی وزارت دادگستری را به سمت گرفتن دستورالعمل های ضد انحصاری نوشته شده توسط ریگان و کسانی که از او پیروی می کنند – جورج دبلیو بوش ، بیل کلینتون ، جورج دبلیو بوش و باراک اوباما ، که همگی سیاست های صنعتی خود را در گفتگو درباره “رفاه مصرف کننده” تدوین کردند ، راهنمایی خواهد کرد. “3

در عوض ، در دستورالعمل های بایدن آمده است که هدف از قانون ضد انحصاری محافظت از دموکراسی و اطمینان از برابری برابر بین شهروندان است. باری لین ، نویسنده کتاب اخیر آزادی از همه استادان، استدلال می کند که تعمیرات ساده فنی کافی نخواهد بود. ما باید نحوه برخورد دولت با کل مسئله قدرت اقتصادی در جامعه را تغییر دهیم. به گفته لین ، بزرگترین کاری که بایدن می توانست انجام دهد: “از فلسفه حمایت از انحصار در رفاه مصرف کننده در دوران ریگان خلاص شوید. هیچ چیز مهمتر از این نیست که بگویید هدف این قانون حمایت از دموکراسی و آزادی است ، نه حمایت از رفاه مصرف کنندگان. “4

بایدن با دیدگاهی که تد کافمن ، یکی از همکارانش در تیم انتقال ، که از رویکرد تهاجمی فرانکلین روزولت در سو ab استفاده از انحصار تمجید می کند ، در کاخ سفید غرش می کند و می گوید: “رهبری FDR ما را به تعادل اقتصادی برگردانده است. هیچ دلیلی وجود ندارد ، به دلیل فداکاری و سخت کوشی ، ما نمی توانیم همان کار را انجام دهیم. “از لب کافمن تا گوش بایدن.5

برای 100 روز اول ، برای دادن انرژی و اعتبار به چالش خود ، کمیسیون تجارت فدرال بایدن باید دیواره ایدئولوژیکی را که قدرت مجریان ضد انحصار برای جلوگیری از سازماندهی سرمایه را محدود می کند ، خراب کند. اما نباید در همین جا متوقف شود. اگر اقدامات زیر را انجام دهد ، بایدن می تواند سیاست ضد انحصاری در کل دولت خود ایجاد کند:6