در تاریخ 12 نوامبر ، رئیس جمهور ترامپ پس از اعلام قصد تهران برای تقویت غنی سازی اورانیوم ، اقدامی که در واکنش به خروج از کشور انجام شد ، از بهترین مشاوران امنیت ملی خود خواست تا برنامه هایی را برای حمله به تأسیسات پردازش هسته ای ایران آماده کنند. ترامپ از توافق هسته ای 2015 و اعمال تحریم های خرد کننده اقتصادی او. به گفته منابع کاخ سفید ، در آن تاریخ ترامپ هدف حمله برخی از بهترین مشاوران خود از جمله مایک پنس معاون رئیس جمهور و مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا قرار گرفت که می گویند این باعث شیوع خشونت در خاورمیانه خواهد شد. .

اما ترامپ هرگز متعهد نشده است كه از دستور حمله به ايران در آينده خودداري كند و شواهد فزاينده اي نشان مي دهد كه وي آماده مي شود تا قبل از پايان دوره كار خود چنين حمله اي را آغاز كند. در حقیقت ، اکنون کاملاً محتمل است که او چراغ سبز نشان دهد تا حمله کند زیرا به نظر می رسد گزینه های قانونی وی برای جلوگیری از روی کار آمدن جو بایدن در 20 ژانویه کم رنگ شده است و او به دنبال راهی برای ایجاد یک هجوم در خانه یا حداقل مجازات دشمنان خود است. در خارج از کشور

برنامه های چنین اقدامی ناامیدکننده ممکن است از اوایل 18 نوامبر ، هنگامی که وزیر پمپئو در یک سفر سه روزه به متحدان ایالات متحده در منطقه وارد اسرائیل شد ، آغاز شده باشد. پمپئو در طول اقامت خود در اورشلیم با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل دیدار کرد و ایران موضوع اصلی گفتگو بود. در این مرحله ، برنامه های اسرائیل برای ترور بزرگترین دانشمند هسته ای ایران ، محسن فهری زاده ، در 27 نوامبر – نه روز بعد – باید به خوبی بررسی شود. با توجه به ارتباط بین این دو و نفرت مشترک آنها از رهبری ایران ، منطقی است که فرض کنیم نتانیاهو اعتصاب برنامه ریزی شده را به پمپئو اطلاع داده و سپس در مورد واکنش کشورهای آنها در برابر هرگونه انتقام ایرانی صحبت کند.

در روزهای بعد ، افسران ارشد نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) ارتباط خود را با همتایان خود در مقر فرماندهی مرکزی ایالات متحده (Centcom) در بحرین آغاز کردند تا پاسخ های خود را در پاسخ های احتمالی ایران هماهنگ کنند. در همین حال ، به قطر ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی ادامه دهید تا در مورد همکاری بیشتر منطقه ای در مبارزه با “نفوذ بدخیم” ایران در منطقه بحث کنید. اینکه آیا این شامل بحث درباره برنامه های خاص برای حمله به آن کشور است ، نمی توان با اطمینان دانست ، اما ایده کلی درگیری با ایران مطمئناً در دستور کار قرار گرفت.

در روزهای پس از سفر پمپئو به اسرائیل و پادشاهی های خلیج فارس ، مجموعه ای از وقایع بعدی برنامه ریزی بیشتر برای اقدامات نظامی ایالات متحده (یا آمریكا / اسرائیل) علیه ایران را پیشنهاد كرد:

• در 21 نوامبر ، دو بمب افکن سنگین B-52 نیروی هوایی ایالات متحده از بال 5 بمب ، مستقر در پایگاه نیروی هوایی مینوت ، داکوتای شمالی ، با یک پرواز دو طرفه به خلیج فارس رفتند در آنچه که به عنوان آزمایش توانایی آمریكا با اطلاع كوتاه مدت ، نیروی آتش اضافی را در منطقه پیش بینی می كند.
• در تاریخ 25 نوامبر ، کریس میلر ، سرپرست وزارت دفاع ، سفری غیرمنتظره به نیروهای آمریکایی در بحرین انجام داد ، اولین سفر وی به خارج از کشور پس از انتصاب به این پست در 9 نوامبر پس از اخراج ترامپ از مارک تی اسپر (که ناکافی شناخته شد) وفادار به رئیس جمهور). اگرچه گفته می شود سفر روز میلر برای میلر رویدادی است که باعث افزایش روحیه نیروهای آمریکایی مستقر در خارج از کشور می شود ، وی همچنین با افسران ارشد Centcom که نیروهایشان نقش اساسی در همه اقدامات نظامی علیه ایران دارند دیدار کرد. .
• در 27 نوامبر ، تنها چند ساعت پس از ترور محسن فهری زاده ، ناو هواپیمابر نیمیتزبه همراه حدود 70 هواپیمای جنگی و كروزرها و ناوشكن های همراه ، به خلیج فارس رفتند. اگرچه گفته می شود که این اقدام منجر به عقب نشینی نیروهای آمریکایی از منطقه می شود ، اما برخی آن را غیرمعمول می دانند ، زیرا نیمیمز چند ماه است که در دریا بوده و قرار است به بندر خود برمرتون ، واشنگتن بازگردد.
• تقریباً در همین زمان ، داعش با پیش بینی حملات تلافی جویانه ایران در واکنش به ترور فهری زاده ، به بالاترین سطح آمادگی خود رسید.
• در تاریخ 2 دسامبر ، وزارت امور خارجه با حمله احتمالی شبه نظامیان مستقر در عراق و وفادار به تهران ، سفارت آمریکا در بغداد را قطع کرد.

البته می توان اهمیت یک یا چند مورد از این رویدادها را بیش از حد بزرگ ارزیابی کرد و یا قصد آنها را نادرست خواند. با این حال ، آنها مدلی از مراحل هماهنگ را پیشنهاد می دهند كه به رئیس جمهور ترامپ اجازه می دهد هر زمان ، چه بعد از اقدام تلافی جویانه ترور فهری زاده ، یا گزارش جدیدی در مورد تسریع غنی سازی اورانیوم ایران ، به حملات متعدد به تأسیسات نظامی و هسته ای در ایران دستور دهد. – یا هوی و هوس خودش.