رای سیاهان در این کشور کمتر از رای سفید است. جو بایدن برنده کالج انتخاباتی شد زیرا رای دهندگان سیاه پوست در آتلانتا ، دیترویت ، میلواکی و فیلادلفیا قابل توجه بودند. اما حتی با حمایت قاطع سیاه پوستان ، 94 درصد از دیترویت به بایدن رأی دادند! – نتایج در جورجیا ، میشیگان ، ویسکانسین و پنسیلوانیا به طرز نگران کننده ای نزدیک بود.1

یکی از اصلی ترین مشکلات ، کالج انتخاباتی است. وایومینگ که فقط 580،000 نفر ساکن است و 93٪ سفید پوست است ، به دلیل داشتن دو سناتور و یک عضو مجلس ، سه رای دهنده دریافت کرد. برای مقایسه ، منطقه پنجم کنوانسیون جورجیا ، که شامل آتلانتا است ، 710،000 نفر جمعیت دارد و 58٪ سیاه پوست است ، رأی دهنده و سناتور خاصی ندارد و فقط گاهی اوقات می تواند بر آرا mostly بیشتر سفید و محافظه کارانه از سایر نقاط ایالت غلبه کند. این کاهش ارزش صدای سیاه پوستان به سیستم سیاسی ما این امکان را می دهد تا زندگی سیاه پوستان را نادیده بگیرد و عواقب آن ویرانگر باشد. نمایندگی نابرابر منجر به نتایج نابرابر بهداشتی شده است ، که همه گیری Covid-19 فقط آنها را تشدید کرده است. بدون حق رای کافی ، جوامع سیاه پوستان از آموزش ضعیفی برخوردار هستند و سیاستمداران در تعیین قضاتی که مجازات حبس دسته جمعی ، سو abuse استفاده پلیس و تقلب در انتخابات را مجاز می دانند ، آزاد هستند.2

همه چیز در مورد طراحی است. طراحان قانون اساسی برای محافظت از منافع کشورهای برده ، کالج انتخاباتی را ایجاد کردند. دانشکده انتخابات همراه با سنا از استقامت برده داری و تداوم آن به روشهای دیگر انتقاد کرد. لغو این سیستم به معنای شمارش آراots توسط رای دهندگان سیاهپوست – یا به معنای کل رای دهندگان است -.3

اما یک راه دیگر برای اصلاح خسارت وارده به کالج انتخاباتی و سایر نهادهای سیاسی نژادپرست از نظر ساختاری وجود دارد: ما می توانیم با شمارش مضاعف آرا cast همه سیاه پوستان ، جبران خسارت را به آرا apply اعمال کنیم. میراث مسموم برده داری ، صرف نظر از اینکه ما یا نیاکانمان به این کشور رسیده ایم ، مربوط به سیاه پوستان است. غرامت رای گیری باید به سرخپوستان نیز تسری یابد. برده داری به درستی گناه اصلی آمریکا خوانده می شود ، اما تصرف زمین توسط ساکنان اصلی ایالات متحده توسط نسل کشی نیز چنین است. اشکال مختلف قانونی رد صلاحیت در مورد آنها اعمال می شود. تنها در سال 1962 بود که همه سرخپوستان مجاز به رأی دادن بودند و حتی در آن صورت نیز با موانع انتخاباتی روبرو شدند و هنوز هم با آن روبرو هستند. اینها تنها نمونه های ظلم آمریکایی نیستند. ما باید دیگران را که چنین رد صلاحیت شده اند ، در غرامت آرا لحاظ کنیم.4